“E vërteta e largimit”! Igli Tare: Lazio ime lakuriq, Murinjo, Alegri dhe Ibrahimoviç
Igli, Tare ish-lojtar dhe drejtor sportiv i Lazios ka dhënë një intervistë të gjatë për “Corriere” pas shkëputjes pas 18 vite nga klubi që drejtohet nga Claudio Lotito. Blerjet, debatet dhe largimi kanë qenë kryefjalë e bisedës.
Pjesë nga intervista
Kam pasur probleme të mëdha shëndetësore vite më parë. Mjekët më sugjeruan të largohesha, të mendoja për veten time dhe të shpëtoja lëkurën time. Asgjë, nuk më ka ndalur kurrë, nuk kam dashur kurrë të shkëputem. Për fat të mirë gjithçka u zgjidh në mënyrën më të mirë, klubi ishte afër meje.
A ishte zgjedhja juaj largimi nga Lazio?
Ata thanë se më largoi, gënjeshtra. Unë e mora vendimin dhe ai (Lotito) e ndau. Një vit më parë, në fillim të sezonit, i thashë se do ta mbyllja në qershor, se sezoni që sapo kishte nisur do të ishte i fundit. Unë kërkova vetëm të dilja me nder, me dinjitet.
U fol edhe për zënka me Sarrin…
Asgjë nuk mund të jetë më larg nga e vërteta. Sarri nuk ka qenë kurrë problem, por zgjidhje. Karakteri i tij nuk ishte asgjë e re. E kisha informuar veten përpara se ta punësoja, dija shumë dhe doja që ai të ishte trajner i Lacios. Para ndeshjes së parafundit të kampionatit të kaluar, në Empoli, ai donte të fliste me mua. Ne ishim bashkë për tre, katër orë. Ai përdori fjalë të ëmbla, të përzemërta, shpresoj se më njohu shumë merita.
Pioli?
Njeri i madh dhe trajner i madh. Kam pasur rastin të vlerësoj karakterin e tij, aftësitë e tij teknike, ndershmërinë e tij, në të vërtetë cilësinë e tij njerëzore. Stefano është i sinqertë. Më pikëlloi shkarkimi në vitin e dytë, ai vetë e pranoi se ishte dhimbja më e madhe profesionale, i pëlqente ambienti dhe projekti, një projekt i madh.
A mund t’i sjellë dobi atij mbështetja e mundshme e Ibrahimovic?
Stefano duhet të përballet me sinqeritet, pa mendime të dyta.
Inzaghi?
Vellai im. Tetëmbëdhjetë, ose ndoshta njëzet vjet së bashku. Unë mendoj se gratë tona na njohin më pak. Një marrëdhënie e thellë, e jona. Simonen e gjeta në vitin 2009 në kamp, ai drejtonte ekipin kombëtar të Giovanissimi, mendova se do të kishte një karrierë të shkëlqyer dhe kështu ndodhi.
Ju sollët dhjetëra lojtarë, cilët i përmbushën pritshmëritë?
Felipe Anderson, Milinkovic-Savic, Luis Alberto, Lucas Leiva, Klose, Lulic. Por edhe Brocchi, blerja ime e parë. Unë jam shumë i lidhur me Cristian, me dashuri autentike, një njeri i ndershëm dhe i respektuar.
Të qortuan për Muriqin dhe Vavron.
Kompleksiteti i futjes së një të huaji në një dimension të ri ekipor është nënvlerësuar, disa luftojnë më shumë se të tjerët. Shpesh është çështje detajesh. Por dua t’ju them diçka: Vavro dhe Muriqi kanë pësuar goditjen e Sarrit, por para se të largohen kanë dashur t’i thonë lamtumirë dhe ta përqafojnë. Mbaj mend që Maurizio më tha: “Isha në Napoli, u dhashë jetën disave, askush nuk më ka respektuar ndonjëherë si këta dy djem”.
Ju humbët Giroud…
Ai ishte i yni, vetëm se në minutën e fundit Chelsea iu pengua dhe nuk e la të ikte. I provova të gjitha. Kjo ishte arsyeja e vetme. Djalë i mrekullueshëm, Olivier. Atë vit patëm një sulm të mrekullueshëm me Immobile, Correa dhe Caicedo.
Duke folur për Immobile, ai nuk po shkon mirë.
Kur ai vendosi rekordin e golit, i thashë “Ciro, do ta kuptosh atë që ke bërë vetëm kur gjithçka të ketë mbaruar”. Ai është golashënuesi më i mirë në historinë e Lacios.
E ardhmja juaj është ende në Itali?
Unë jam një qytetar i botës, i hapur për gjithçka. Italia është shtëpia, unë, familja ime dhe fëmijët e mi do të vazhdojmë të jetojmë në Romë.
Duke u matur vazhdimisht me anën tjetër të qytetit.
(Qesh). Roma ka një histori të rëndësishme dhe një bazë të çmendur tifozësh, por kurrë aq të mirë sa ajo e Lazios. Koreografia jonë në derbin e fundit ishte emocionuese.
E keni pritur ndonjëherë Murinjon te Roma?
Asgjë dhe askush nuk më befason më për futbollin. Mourinho është një pasuri, numri një në komunikimin botëror. Askush nuk di të menaxhojë momentet, situatat e futbollit, si ai.
Mou dhe Allegri kritikohen shumë për cilësinë e lojës që shprehin.
Historia e tyre është e pakontestueshme, rezultatet flasin vetë. Vendet e para numërohen, askush nuk i mban mend vendet e dyta.
