Jehona e Kombëtares shkon përtej Atlantikut. Rrëmben vëmendjen e prestigjozes “New York Times”

Pjesëmarrja e Kombëtares shqiptare ne finalet e një kampioanti evropian, për here të dytë në histori, 8 vite pas debutimit në Francë 2016, ka marrë vëmendje edhe nga një prej mediave ndërkombëtare më prestigjoze, si “New York Times”.   Gazetari sportiv Tim Spiers ka analizuar ekipin shqiptar dhe ka biseduar me trajnerin Silvinjo. Cila është gjendja e ekipit dhe pritshmëritë e vendit në Euro2024. Një grup i vështirë, por një entuziazëm shumë i madh.

Raportimi i plotë

Shqipëria do të përballet me sfida të mëdha në Grupin B të Euro 2024, ku do të ndeshet me Italinë, Spanjën dhe Kroacinë, por mund të mbështeten në një mbrojtje të fortë dhe disa yje të mëparshëm të Premier League…

Trajneri

Sylvinho! E dini se ai ka qenë mbrojtësi i majtë i Arsenalit dhe Barcelonës? Po, ai është trajneri i Shqipërisë. Interesante, apo jo?

Ditët e tij si lojtar përfunduan në vitin 2010 pas një periudhe të shkurtër te Manchester City, pastaj kaloi pjesën më të madhe të një dekade duke punuar si trajner te Cruzeiro, Sport Recife dhe Nautico në Brazil, pastaj si asistent i Roberto Mancinit te Inter Milani, dhe si asistent i Tite-s me ekipin kombëtar të Brazilit.

Përvoja e tij e parë si trajner erdhi me Lyonin në vitin 2019. Nuk shkoi shumë mirë; u shkarkua pas 141 ditësh me Lyonin në vendin e 14-të të Ligue 1 pas nëntë ndeshjeve në kampionat.

Pas kësaj, nëntë muaj në Brazil me Corinthians, të cilët i udhëhoqi në vendin e pestë (rezultati i tyre më i mirë në katër vjet), por më pas u shkarkua pas tre ndeshjeve të sezonit pasardhës. Pra, as kjo nuk shkoi shumë mirë.

Lëvizja logjike e radhës në karrierë është, natyrisht, ekipi kombëtar i Shqipërisë dhe këtu Sylvinho ka gjetur suksesin e tij si trajner. Ai mori drejtimin në fillim të fushatës kualifikuese për Euro dhe e udhëhoqi ekipin drejt vendit të parë në Grupin E, përpara Republikës Çeke, Polonisë, Moldavisë dhe Ishujve Faroe.

Ishte hera e parë që Shqipëria kryesontr një grup kualifikues dhe hera e dytë që u kualifikuan për një turne (gjithashtu arritën në Euro 2016, ku mundën Rumaninë dhe mbajtën Francën deri në minutën e 90-të përpara se të dorëzoheshin me dy gola të vonë nga finalistët e turneut).

Rekordi i Sylvinho-s me pesë fitore nga 11 ndeshje i jep atij përqindjen më të lartë të fitoreve (45.5 për qind) nga të gjithë trajnerët që kanë drejtuar Shqipërinë për më shumë se katër ndeshje. Për udhëheqjen e Shqipërisë drejt Gjermanisë, Sylvinho-s iu dha një nga nderimet më të larta të vendit, Dekorata e Artë e Shqiponjës, e cila jepet për trimëri në luftë të armatosur (jo) ose për akte të guximit civil në kohë paqeje (për arsye të supozuara?). Ai është i pari i huaj që merr këtë dekoratë dhe që nga atëherë ka marrë edhe shtetësinë shqiptare. Pra, po shkon mirë.

Emri i njohur në pritje

Një sulmues që nuk arriti të shënojë në 15 paraqitje për Kisvarda në Nemzeti Bajnoksag (liga e parë hungareze) në 2022, mund të mos jetë një ‘emër i njohur në pritje’, por prisni pak.

Jasir Asani ka kaluar një 18 muajsh shumë të mirë. Në fillim të vitit 2023, ai ndërroi Hungarinë për Korenë e Jugut, duke iu bashkuar Gëangju, ku pati një sezon të mjaftueshëm të mirë, duke shënuar shtatë gola në 30 ndeshje. Përafërsisht në të njëjtën kohë, Sylvinho po kërkonte nëpër botë për një sulmues të krahut të majtë shqiptar që mund të ishte një kërcënim sulmues në formacionin e tij 4-3-3.

Hyri në skenë Asani, i lindur në Maqedoni dhe ish-lojtar i përfaqësueses U-21 të Shqipërisë, atëherë 27 vjeç, të cilin Sylvinho e solli direkt në formacionin e tij dhe i dha kapjen e parë. Asani u angazhua në të gjitha ndeshjet kualifikuese, dha tre asistime dhe shënoi tre gola.

Siç sugjeron historia e tij e karrierës, Asani është i paqëndrueshëm, por nuk ka dyshim se ai është gjithashtu një talent i jashtëzakonshëm i aftë për momente të shkëlqyera. Po ti jepet mundësia të hyjë brenda me atë këmbë të fuqishme të majtë mund të shkaktojë kaos.

Forcat

Një mbrojtje e fortë që lejoi vetëm katër gola në kualifikime, e kryesuar nga kapiteni i Atalanta-s, fituesi i Europa League, Berat Gjimshiti.

Ka disa lojtarë që luajnë në Itali në skuadrën shqiptare, përfshirë mbrojtësin e djathtë të Lazios Elseid Hysaj, mesfushorin qendror të Inter Milanit, Kristjan Asllani dhe Nedim Bajramin e Sassuolos, i cili ka detyrën të lidhë mesfushën me sulmin.

Ata kanë edhe disa portierë të mirë dhe Sylvinho duhet të vendosë midis zëvendësit të Brentford-it Thomas Strakosha dhe 35-vjeçarit të Empolit Etrit Berisha (braziliani i ka ndarë paraqitjet e tyre pothuajse njësoj; gjashtë për Strakoshën dhe pesë për Berishën).

Çfarë Shqipëria ka në favor të saj është mungesa e pritshmërive, veçanërisht pasi përfshirë në një grup të vështirë së bashku me Italinë, Spanjën dhe Kroacinë. Askush nuk pret asgjë dhe, për të qenë të sinqertë, Shqipëria është ndeshja “duhet-fituar” për tre kombëtaret e tjera.

Me këtë vjen një mentalitet i të nënvlerësuarit dhe, nëpërmjet disa prej lojtarëve të tyre pa dyshim të talentuar, ata mund të bëjnë ndonjë surprizë. Morën katër pikë nga Çekia në kualifikime (duke përfshirë një fitore 3-0 në shtëpi) dhe mundën Poloninë 2-0 në Tiranë. Nënvlerësojini në rrezikun tuaj.

Dobësitë

Golat janë një problem. Shqipëria shënoi vetëm 12 gola në kualifikime, dy më pak se shifra më e ulët nga një fitues grupi (Turqia), dhe Sylvinho ka qenë krejtësisht i pamëshirshëm në përgjigjen e tij duke hequr dorë nga dy sulmuesit kryesorë që ndihmuan Shqipërinë të arrijë në Gjermani.

Nuk janë përfshirë në 26-shen sulmuesi i Konyaspor Sokol Cikalleshi, golashënuesi i tretë më i mirë i Shqipërisë me 13 gola. Ai filloi shtatë nga tetë ndeshjet kualifikuese në rolin e sulmuesit kryesor (duke shënuar vetëm një herë) dhe u tërhoq me zemërim një ditë pas shpalljes së skuadrës.

Gjithashtu u la jashtë Myrto Uzuni, i cili shënoi 11 gola për Granadën e rënë nga La Liga sezonin e kaluar.

Në vend të tyre, barra e shënimit mund të bjerë mbi sulmuesin e Chelseat Armando Broja, por ai nuk ka gjetur rrjetën për Shqipërinë për dy vjet për shkak të lëndimeve dhe formës së dobët. Ai nuk shënoi asnjë gol gjatë huazimit te Fulham në tetë paraqitje të kampionatit sezonin e kaluar dhe, nën Sylvinhon, ka luajtur vetëm 99 minuta në dy ndeshje miqësore.

Rey Manaj nuk luajti në kualifikueset, por sulmuesi, i cili ka qenë pjesë e Inter Milanit, Barcelonës dhe Watford-it, ishte golashënuesi i tretë më i mirë në Super Ligën Turke sezonin e kaluar, me 18 gola për Sivasspor.

Gjëra që nuk dini

Po, dëgjoni këtë — jo vetëm që Sylvinho është trajneri i Shqipërisë, por fituesi i Premier League me Manchester City, Pablo Zabaleta, është ndihmësi i tij dhe ish-mesfushori i Middlesbrough, Doriva, është gjithashtu pjesë e stafit të tij teknik.

Dhe Sylvinho nuk është lojtari i parë me profil të lartë që merr drejtimin e Shqipërisë. Në vitet e fundit, ata kanë pasur gjithashtu besimin e ish-mbrojtësit të AC Milan, Real Madrid dhe Roma, Christian Panucci dhe ish-mesfushorit të Ajax dhe Holandës, Arie Haan.

Pritshmëritë në atdhe

Shqipëria është e renditur e 66-ta në botë, vendi i dytë më i ulët në turne, ka pas vetëm Gjeorgjinë, kështu që tifozët në atdhe e dinë se nuk duhet të presin shumë, por do të shpresojnë për diçka të veçantë. Çdo fitore do të ishte dita më e madhe në historinë e futbollit shqiptar.

Sylvinho, me të drejtë, po përpiqet ta minimizojë pritshmërinë, duke marrë parasysh grupin e vështirë që kanë për perspektivat e fazës me eliminim direkt.

“Nën presion? Jo, nuk jemi,” tha ai. “Kundërshtarët tanë nuk luajnë për të kaluar grupin, por për të fituar Kampionatin Evropian.

“Ne shkojmë atje për të treguar besimin tonë te njëri-tjetri dhe zemrën dhe shpirtin e ekipit. Kjo është ajo që duhet të tregojmë”.