Ferragnez! Fundi i një martese publike, çfarë ndikimi sjell te fëmijët e tyre?

Ndarja mes Chiara Ferragni dhe Fedez vazhdon të jetë një temë e nxehtë diskutimi në opinionin publik, jo vetëm për zhvillimet gjyqësore dhe personale që e karakterizojnë, por edhe për implikimet mediatike.

Ndërsa nga njëra anë influencuesja përfshihet në një gjyq për mashtrim të rëndë në lidhje me shitjen bamirëse të pandoros, nga ana tjetër ajo e gjen veten duke u përballur me fundin e një marrëdhënieje romantike e cila, mes tradhtive të supozuara ose të vërteta, ka përfunduar.

Megjithatë, aspekti më i habitshëm ka të bëjë me ekspozimin e vazhdueshëm të fëmijëve të Chiara Ferragni-t dhe Fedez-it ndaj vëmendjes mediatike. Nuk bëhet fjalë vetëm për privatësinë, por një fenomen që ngre pikëpyetje për pasojat e mundshme psikologjike që mund të ketë një dukshmëri e tillë tek të miturit, në një kontekst familjar tashmë të turbullt. Çështja Ferragnez është një shembull emblematik i një problemi që prek shumë fëmijë të personazheve publikë, të cilët ekspozohen vazhdimisht para publikut të gjerë, ndonjëherë pa pasur mundësi zgjedhjeje.

Fëmijëria në qendër të vëmendjes

Që nga lindja e tyre, fëmijët e Chiara Ferragni dhe Fedez, Leone dhe Vittoria (6 dhe 3 vjeç), janë ekspozuar vazhdimisht në rrjetet sociale, protagonistë të përmbajtjeve duke filluar nga jeta e përditshme familjare e deri tek sponsorizimet e ndryshme. Kjo ekspozitë, nga njëra anë, ka ndërtuar një rrëfim të shkëlqyeshëm të rritjes së tyre, por nga ana tjetër i ka bërë objekt vëmendjeje të pandërprerë që sot, në një kohë krize familjare, rrezikon të bëhet një barrë e vështirë për t’u mbajtur.

Fundi i martesës së Ferragnez-it ka katalizuar një stuhi komentesh, spekulimesh dhe sulmesh në rrjetet sociale, një cirk mediatik ku përfshihen pashmangshmërisht edhe figurat më të vogla të familjes. Pyetja që lind është kjo: çfarë efektesh mund të ketë ky ekspozim i tepërt tek dy fëmijë që e gjejnë veten në qendër të vëmendjes kaq masive të publikut? Cilat mjete mund të përdoren për t’i mbrojtur ato?

Ndikimi i ekspozimit të tepërt të medias në rritjen psikologjike të fëmijëve

Ekspozimi i vazhdueshëm i jetës private të çiftit dhe veçanërisht i fëmijëve të tyre, ka tërhequr vëmendjen te një çështje vendimtare: pasojat psikologjike të ekspozimit të tepërt mediatik tek fëmijët. Psikologia mjekoligjore dhe profesoresha e asociuar në Universitetin Lumsa, Letizia Caso ofroi një perspektivë eksperte mbi rreziqet dhe zgjidhjet e mundshme.

Sipas Dr. Caso, ekspozimi i tepërt në media mund të ketë efekte të thella në rritjen psikologjike të fëmijës, veçanërisht kur konteksti familjar nuk është i qëndrueshëm ose paqësor. “Fëmijët nuk duhet të ekspozohen për një mijë arsye”, thekson psikologia, duke nënvizuar para së gjithash rrezikun që lidhet me sigurinë e të miturve kur imazhet e tyre shpërndahen në internet. Por aspekti më kritik, siç theksohet nga Caso, ka të bëjë me mesazhin që ky ekspozim u dërgon fëmijëve. “Çdo marrëdhënie me fëmijët tanë kalon përmes mesazhit që ne u dërgojmë si prindër”, shpjegon profesoria, duke treguar se si një fokus i tepruar në imazh dhe pamje mund të shtrembërojë të kuptuarit e tyre për veten dhe botën përreth tyre.

Në rastin konkret të familjes Ferragnez, ekspertja vëren se fëmijët, duke u rritur në një kontekst të lumturisë familjare të dukshme në mediat sociale dhe realiteteve konfliktuale në prapaskenë, mund të kenë bërë një “jetë të dyfishtë”. “Në njërën anë ishte familja e lumtur, nga ana tjetër ndoshta çështjet e qetësisë së pagarantuar,” thotë Caso, duke treguar një konflikt të brendshëm të mundshëm për fëmijët e përfshirë në një rrëfim që nuk pasqyronte të vërtetën e jetës së tyre të përditshme.

Implikimet e një ndarjeje të ndërmjetësuar te fëmijët

Efekti i ndarjes së çiftit Ferragnez, i cili po shpaloset plotësisht në publik, mund të ketë pasoja shkatërruese psikologjike për fëmijët e tyre. “Nëse prindërit nuk mbajnë një distancë midis ndarjes dhe rolit të tyre prindëror, pasojat mund të jenë të mëdha,” shpjegon Caso. Psikologia nxjerr në pah problemin e një konflikti që shtrihet përtej çiftit, duke përfshirë fëmijët në një përvojë “aleance” mes njërit prind dhe fëmijës, në dëm të prindit tjetër. “Kjo është një nga situatat më të këqija që mund të shohim në gjykatë në ndarjet,” thotë Caso, duke kujtuar se e vetmja formë e mbrojtjes për fëmijët është t’u garantosh atyre një mjedis të qëndrueshëm, pa ndikime emocionale që i shtyjnë ata të mbajnë anën.

Në fakt, ndarja nuk duhet të komprometojë kurrë rolin e prindit. “Është një gjë të jesh ish-bashkëshort, por nuk bëhesh kurrë ish-baba apo ish-nënë”, vëren Caso, duke theksuar se prioritet duhet të mbetet mirëqenia e fëmijës, i cili ka nevojë për vazhdimësi emocionale dhe siguri gjatë një periudha e ndryshimit.

Sinjalet emocionale për t’u monitoruar tek fëmijët

Letizia Caso shqyrton gjithashtu sinjalet emocionale që mund të shfaqen tek fëmijët shumë të vegjël, të cilët kanë vështirësi të shprehin shqetësimin e tyre. “Fëmijët e moshës 3-5 vjeç përjetojnë shqetësimin e tyre në mënyrë indirekte” thotë ekspertja, duke nënvizuar se si një ndryshim në rutinën e tyre të përditshme, si ankthet, humbja e oreksit ose sjellje më agresive, mund të tregojnë vuajtje emocionale. Ky lloj shqetësimi mund të maskohet nga forma depresioni ose vështirësi në sjellje, të cilat duhet të monitorohen me kujdes nga prindërit dhe profesionistët.

Kur bëhet fjalë për fëmijët më të rritur, çështjet përforcohen, veçanërisht në një kontekst ku aksesi në mediat sociale është gjithnjë e më i shpeshtë. “Sot, fëmijët e moshës 7-8 vjeç janë të ekspozuar ndaj një realiteti virtual që ua shton vuajtjet”, paralajmëron Caso, duke nënvizuar se fëmijët, edhe pse janë të vegjël, mund të vuajnë peshën e famës së prindërve edhe përmes krahasimit me moshatarët e tyre . Eksperti sugjeron se këta fëmijë mund të përballen me komente në rrjetet sociale që i referohen imazhit të tyre publik, duke përforcuar shqetësimin emocional.

Rasti Ferragnez nuk është një përjashtim, por më tepër simboli i një fenomeni gjithnjë e më të përhapur, i lidhur me ekspozimin në rritje të jetës private në mediat sociale. Në një kontekst ku imazhi publik duket se mbizotëron mbi sferën private, bëhet thelbësore të vihen në dyshim pasojat afatgjata të këtij trendi, veçanërisht kur përfshin të mitur që nuk kanë pasur mundësi të zgjedhin.

Pyetja mbetet: a është e mundur të gjendet një ekuilibër midis të famshmëve dhe mbrojtjes së fëmijëve, apo çmimi i famës do të bjerë pashmangshmërisht edhe mbi ta?