Pasioni për artin forcon lidhjet mes komunitetit italian në Durrës

Rezidente në Durrës prej një viti, Paola Leonneti organizoi një ekspozitë me foto, tablo dhe punime artizanale për komunitetin italian që jeton në qytetin bregdetar. Ekspozita “Italianët në Durrës, një udhëtim në kërkim të pasioneve” është vendosur në një sallë pranë kishës “Shën Luçia” dhe ka për synim që të krijojë sinergji jo vetëm mes anëtarëve të komunitetit italian, por edhe me organizatat vendase.

“Mikpritja e vendasve më ka prekur shumë, pasi ato që dëgjojmë në Itali në disa raste për shqiptarët janë të pasakta,” tha Leonneti për BIRN.

“Tashmë po kërkojmë edhe kontakte me organizmat vendase, në mënyrë që eksponatet e përbashkëta me punime artizanale të vizitohen edhe nga qytetarët durrsakë,” shtoi ajo.

Autorët e punimeve të ekspozuara janë përgjithësisht italianë të moshës së tretë, të cilët janë vendosur në Durrës pas përvojave të ndryshme jetësore.

Njëri prej tyre, Michele Palmieri ka paraqitur një kolazh me foto nga udhëtimet e tij në vende të ndryshme të botës.

“Këtu janë një pjesë e fotove nga Estonia, Belgjika, Kuba dhe shumë vende të tjera,” thotë Michele. Mjek nga profesioni, ai jeton prej 4 vitesh në Durrës dhe tashmë ka shumë miq nga qyteti. Megjithatë, ai ende nuk ka mësuar që të flasë gjuhën shqipe.

“Durrsakët flasin të gjithë në gjuhën tonë dhe nuk kemi ndonjë nxitje për ta mësuar shqipen,” u shfajësua ai, ndërsa shtoi se 3-4 anëtarë të grupit të tij kanë filluar ta mësojnë me mësues të kualifikuar.

Numri i saktë i shtetasve italianë që jetojnë në qytetin e Durrësit është i paqartë, por anëtarë të komunitetin thonë se aktualisht janë rreth 4 mijë, pjesa më e madhe e të cilëve pensionistë. Në një sallë të vogël në qendër të Durrësit, rreth pesëdhjetë prej tyre organizohen shpesh me njëri-tjetrin në takime për letërsinë, pikturën, autorët e njohur apo për mbrëmje muzikore në karaoke.

Carlo Cherson është një burrë i gjatë me pamje të menduar, por të gjithë e vlerësojnë si mik dhe organizator të mirë. Carlo tha për BIRN se takimet zhvillohen mbi bazën e interesave që kanë pjestarët, të cilët ndonjëherë mblidhen për të luajtur Bridge apo Buraco.

“Ne jemi ende një grup chati dhe komunikojmë më shumë me ëhatsaap, jo vetëm për qytetet nga ku kemi ardhur, por edhe për euron apo hyrjen e Shqipërisë në BE,” thotë Cherson, ndërsa shton “do të na pëlqente të ishim një komunitet më i organizuar”.

Sipas tij, gjithkush ka nevojë të dijë se çfarë dokumentacioni duhet për lejen e qëndrimit, për një biznes apo edhe për rastet më të thjeshta të blerjes së një makine, ndërsa shprehet i kënaqur nga miqtë shqiptarë që u përgjigjen me kompetencë pyetjeve të tyre.

Megjithatë, jo të gjithë italianët organizohen me njëri-tjetrin për ekspozita apo aktivitete të tjera. Corrado Bisighini jeton në lagjen 13 të qytetit dhe preferon që kafenë e mëngjesit ta pijë me miqtë buzë detit.

“Mësova për ekspozitën, por nuk më tërheq. Më pëlqen ta pij kafen e mëngjesit në bregdet, me miq të tjerë,” tha ai.

Qyteti i Durrësit është vetëm një nga zonat bregdetare ku italianët kanë zgjedhur që të kalojnë ditët e tyre në pension. Luana dhe bashkëshorti i saj kanë vendosur që të shpërngulen në Orikum, një tjetër qytezë bregdetare në jug të vendit.

“Do të përshendetemi me të gjithë, pasi kemi vendosur të transferohemi në Orikum, afër Vlorës. Mendojmë se është më qetë dhe e dimë që është një qytezë turistike,” përfundoi ajo.